Drzewa to największe rośliny lądowe, gdzie obecnie ich leśne obszary zajmują ok. 1/3 powierzchni Polski. Najliczniej rosnące w nich gatunki iglaste, głównie to sosna zwyczajna, świerk pospolity , natomiast w nasadzeniach liściastych przeważają dęby i brzozy. Każdy z gatunków drzew ma pewne swoje identyfikatory, na podstawie których drzewo jest rozpoznawalne nawet bez liści. Tym identyfikatorem jest kora. Z korą jest jak z liniami papilarnymi.
Zwykle u młodych drzew jest gładka, lecz z wiekiem staje się grubsza i spękana, natomiast u dębów, jesionu, lipy, klonu osiąga grubość kilku centymetrów a z wiekiem pojawiają się głębokie pionowe bruzdowania. Pokrywa pień, konary i korzenie drzew. Składając się z dwóch warstw: zewnętrznej tzw. martwicy korkowej pełniącej funkcję ochronną i izolacyjną oraz wewnętrznej, żywej, odpowiedzialnej za transport składników pokarmowych. To niepowtarzalny odcisk, z którego można wyczytać, ile drzewo ma lat czy nawet na co choruje.
Kora jest cennym źródłem wielu informacji o kondycji drzewa. Jest dla drzew naturalną tarczą ochronną, np. zimową porą, gdy jest to mróz i duże skoki temperatur. Tak jak dla nas skóra chroni przed działaniem czynników zewnętrznych. Zabezpiecza komórki wewnętrzne przed wysychaniem, szkodnikami i porażeniem grzybowymi chorobami. Jednocześnie jest domem dla tysięcy żywych organizmów, od małych larw po pluskwy, chrabąszcze i inne owady żyjące albo pod korą, albo w korze i na korze.
Teraz, w zimowy dzień przyglądając się z bliska okrywom drzew gdy można je obserwować w stanie bezlistnym, można się zauroczyć niezwykłymi szczegółami i rozmaitymi fakturami, wzorami i „hieroglifami” podkreślającymi osobliwą urodę każdego gatunku drzewa. Te fantastyczne struktury kory drzew z ich naturalnymi kompozycjami zostaną wraz z wiosną przysłonięte przez wszechobecne liście.
Sejneńszczyzna
poznaj malowniczą krainę