Sejneńszczyzna » Kowalik zwyczajny (Sitta europaea), zwany też bargiel, to częsty bywalec naszych zimowych karmników, potrafiący utrzymać w ryzach sikorki, taki to skrzydlaty rozrabiaka z charakterkiem.

Zima nastała na dobre, w tym okresie do naszych karmników „pukają” rozmaici skrzydlaci goście, z nadzieją na ziarnisty poczęstunek. Takim ciekawskim skrzydlatym ptakiem jest kowalik zwyczajny. Zimową porą zjada nasiona i drobne owoce, również też nasiona drzew liściastych i iglastych oraz zbóż jak: jęczmień, owies oraz słonecznik. Czasami może się wydawać, że to całe stado kowalików odwiedza karmnik i wynosi z niego ziarna słonecznika, tymczasem jest to jeden ptak albo para. W pośpiechu „połykają” kilka nasion słonecznika i znikają, by za chwilę pojawić się znowu. Okazuje się, że wcale tych nasion nie połykają, a jedynie chowają pod język i odlatują, by je schować. Myli się jednak ten, który sądzi, że wszystkie nasiona są natychmiast zjadane.

Kowalik, będąc stworzeniem rozważnym, chowa ziarna na „czarną godzinę” w rozmaitych szczelinach w korze drzew. Kowalik posiada smukłą sylwetkę, dużą głowę, krótki ogon oraz długi, szary dziób, przypominający dziób dzięciołów. Długość ciała kowalika wynosi 13-14 cm, a rozpiętość skrzydeł to 23-27 cm, masa to 20-25 g. Ptak ten ma szaroniebieski grzbiet, białe policzki i podbródek, czarny pasek biegnący od dzioba do szyi i przechodzący przez oko, oraz białawy lub rdzawy brzuch. Kolor spodu ciała zależy od rejonu występowania. U ptaków z zachodniej i południowej Europy brzuch jest rdzawy, a u ptaków z Europy północnej i wschodniej - białawy. Samce i samice ubarwione są podobnie. Podobnie jak większość naszych ptaków w Polsce kowalik zwyczajny objęty jest ścisłą ochroną gatunkową.

Kowalik zwyczajny to bardzo ciekawy ptak, gdzie w poszukiwaniu pożywienia często chodzi po pniu głową w dół. Potrafi to jako jeden z nielicznych ptaków, a w Polsce jako jedyny. Z zachowania rozrabiaka: mało towarzyski, wścibski, potrafi przegonić konkurentów. Ten stały gość w karmniku trzyma w ryzach sikorki, gdzie na jego widok grzecznie przysiadają na pobliskim krzaku porzeczki i czekają, aż zaspokoi apetyt, co może nieco usprawiedliwiać jego ciężki charakter, taki jest ten kowalik.