Sejneńszczyzna » Lód włóknisty, jego kryształy rosną z gleby niczym rośliny, przyrastają w formie igieł od dołu jednocześnie unosząc drobiny ziemi czy kawałki roślin.

Las jest znakomitym miejscem do prowadzenia obserwacji przyrody, gdzie w okresie zimowym można zaobserwować stosunkowo rzadko widywany i mało znany lód włóknisty. Kryształy tego lodu rosną z gleby niczym rośliny i tworzą się z wód glebowych z gleb w nie obfitych. Kluczem do tworzenia się lodu włóknistego jest to, że powietrze musi być znacznie chłodniejsze niż wilgotna gleba. Tak więc lód włóknisty ma tendencję do tworzenia się w nocy, kiedy powietrze jest najchłodniejsze, a gradient temperatury największy.

Zazwyczaj powstaje, kiedy ziemię nie pokrywa śnieg. Tworzy długie, igiełkowate kryształy zorientowane prostopadle do powierzchni, na której powstaje. Często na wierzchołkach kryształów znajdują się bryłki osadów. Ich długość dochodzi do kilku centymetrów. Lód włóknisty rośnie niczym roślina, od dołu, unosząc na szczycie drobinki ziemi lub igły drzew. Kolejne kryształki lodu przyczepiają się do siebie u jego podstawy powodując ten mimowolny wzrost.

Choć mogą wyglądać ciekawie, ich wpływ na ekosystem jest zdecydowanie niekorzystny. Pnąc się z wnętrza gleby na powierzchnię, uszkadzają korzenie roślin, utrudniając przy tym samym ich ponowny wzrost, jednocześnie narażając glebę na erozję. Wiadomo tylko, że to lodowe zjawisko jest bardzo nietrwałe, ponieważ znika natychmiast po pojawieniu się promieni słonecznych, które ogrzewają lód i powodują jego błyskawicznie topnienie. Spotkaliście się kiedyś z czymś takim.