Sejneńszczyzna » Mszar nastroszony (Paludella squarrosa) jest uznawany za relikt polodowcowy, to mały i skromny mech, jednak jeżeli weźmiemy pod uwagę, że żył w czasach gdy po naszych ziemiach biegały mamuty, to ten mech nabiera szacunku.

Mszar nastroszony to jeden z najrzadszych polskich mchów o bardzo ciekawym wyglądzie skupienia stojących "rureczek". Jest to bardzo charakterystyczny gatunek, z jasnozielonymi, mocno ząbkowanymi liśćmi o długości 1,5–2,5 mm, ułożonymi w 5 rzędach, mocno wygiętymi od łodygi, wyraźnie kontrastującymi z ciemnopomarańczową matą ryzoidów (cienkich, nitkowatych wyrostków), które gęsto okrywają łodygę. Pędy mają 3–7 cm wysokości.

Nie można pomylić z żadnym innym gatunkiem. Gatunek niepowtarzalny ze względu na szkieletowo złożone liście i filcowato owłosioną łodygę. Spotykać możemy go wyłącznie na torfowiskach przejściowych i mechowiskach. Uchodzi za relikt polodowcowy, przetrwał wyłącznie na torfowiskach soligenicznych powstających w miejscach gdzie, intensywnie wypływają wody podziemne. Powszechnie uważany jest za indykator "jakości" torfowiska źródliskowego. Jako gatunek osłonowy dla ekosystemów tego typu.

Mech mszar nastroszony znajduje się na liście gatunków roślin objętych ścisłą ochroną gatunkową od 2004 roku. To bardzo rzadki gatunek, jednak jeżeli weźmiemy pod uwagę, że żył w czasach gdy po naszych ziemiach biegały mamuty, nosorożec włochaty, prażubr albo jeleń olbrzymi, to ten mały niepozorny mech nabiera szacunku występując na naszych torfowiskach soligenicznych Sejneńszczyzny.