Sejneńszczyzna » Obszar leśny uzależniony od silnego uwilgotnienia gleb i okresowego zalewania wodą jest wyjątkowo bogaty przyrodniczo, taki bór i las bagienny o kodzie siedliska przyrodniczego 91D0 tworzy niezwykły pejzaż.

Lasy bagienne na wilgotnym i mokrym podłożu torfowym, z wysoko położonym lustrem wody, w niektórych przypadkach usytuowanym wyżej niż na otaczającym terenie. Woda jest zawsze uboga w związki odżywcze, związana z obecnością torfowisk wysokich i kwaśnych torfowisk przejściowych. Jest to mało zwarty las z drzewostanem budowanym głównie przez brzozę omszoną, z domieszką olchy czarnej, świerka i sosny zwyczajnej, jednak sosna w tym środowisku nie odnawia się. Runo stanowi najczęściej wielką mozaikę, często skupiskowo rozmieszczonych roślin pochodzących z różnych typów siedlisk, wśród których duże znaczenie mają gatunki borowe i torfowisk wysokich, torfowisk przejściowych i niskich oraz wilgotnych łąk.

Charakterystyczne są obfite mchy, głównie torfowce. Są to leśne torfowiska, z których część powstała w wyniku ewolucji głębokich torfowisk niskich lub mszysto - turzycowych, zasilanych wodami naporowymi w strefach krawędziowych dolin. Poza obszarami doliny bagienne znajdują się w dużych i mniejszych nieckach wytopiskowych, rzadziej w nieckach deflacyjnych i zabagnionych rynnach terenowych z utrudnionym odpływem. Takie leśne tereny podmokłe sprzyjają zachowaniu wody, różnorodności żywieniowej dla zwierzyny leśnej, utrzymaniu czystości powietrza, a także ochronie przed ekstremalnymi zjawiskami meteorologicznymi i hydrologicznymi.

Tak charakterystyczne leśne mokradła pomagają w adaptacji do zmian klimatu. Wodochronna funkcja tego siedliska przyrodniczego jest niemal zawsze znacznie ważniejsza niż produkcja drewna, dlatego dobrym wyborem jest wyłączanie borów i lasów bagiennych z użytkowania rębnego, co zresztą często dzieje się obecnie w Lasach Państwowych.