Olsy odgrywają niebagatelną rolę w pejzażu uporządkowanym na ludzki sposób. Ich niepozorny bałagan i murszniejące kłody, dziuplaste drzewa opowiadają ludziom, swoją wciąż tajemną historię. Dawniej wierzono w różne rusałki wodne, bagienniki, gdzie tworzono o nich różne opowieści.
Przez długie wieki rozległe olsy stanowiły naturalną przeszkodę, niemal niemożliwą do przebycia dla ewentualnych wrogów, co niejednokrotnie pokazała historia. Przetrwały dzięki niegościnności dla człowieka. Dzisiaj dzięki współczesnej wiedzy wiadomo, że każdy podmokły ostęp posiada cechy szczególne, tworząc niepowtarzalne warunki rozwoju wielu typów siedlisk. Jest to siedlisko bardzo żyzne występujące najczęściej na obrzeżach jezior, łąk lub pastwisk. Rosną na glebach torfowych o utrudnionym odpływie wody. Wysoki poziom wód gruntowych jest przyczyną częstego podtapiania - okresowego bądź stałego. Na skutek panowania takich stosunków wodnych, olsy mają charakterystyczny wygląd i zazwyczaj możemy je rozpoznać na pierwszy rzut oka.
Gatunkiem tworzącym olsy, jest smukła królowa mokradeł - olsza. Wokół pni tworzą się skupiska roślinności, a pozostałe tereny wypełnione są wcześniej wspomnianą wodą. Runo leśne to przede wszystkim rośliny bagienne i wodne. Spotyka się tu zarówno gatunki typowo leśne porastające kępy przy pniach: paprocie, konwalijki, różne gatunki mchów.
Drzewostany olszowe, ze względu na ich niedostępność, są trudne do zagospodarowania, dlatego kwestię ich odnowienia zostawia się często naturze. Zachowanie tych ekosystemów jest korzystnym zjawiskiem, chroniącym częściowo przed presją człowieka.
Na pewno dla każdego wrażliwego na naturalne piękno przyrody człowieka, pobyt w nieprzyjaznym i niedostępnym olsie, pełnym brzęczących nieprzeliczonych rojów komarów i meszek będzie wciągajacym i niezapomnianym przeżyciem.
Sejneńszczyzna
poznaj malowniczą krainę