Sejneńszczyzna » Rosiczka długolistna (Drosera anglica) to owadożerna drapieżna piękność, gdzie na jej liściach powstaje lepka substancja wabiąca owady, przypominająca rosę lub krople nektaru.

Rosiczka długolistna to delikatna roślina wieloletnia osiągająca wysokość od 5cm do20 cm z rodziny rosiczkowatych. Posiada liście zebrane w różyczkę, które są wąsko łopatkowate o dł. 1-3 cm i szer. 3–5 mm, klinowato zwężające się w długi ogonek. Liście są pokryte na brzegach i z wierzchu długimi gruczołkami, od spodu są zielone. Kwiaty są obupłciowe, małe, kwitnie w okresie od czerwca do sierpnia. Owoc rosiczki to jajowata torebka. Rosiczka wabi ofiarę błyszczącymi kroplami lepkiej cieczy, która jest wydzielana przez włoski porastające górną powierzchnię i brzegi liści.

Jej połyskujące krople wyglądają jak rosa oraz krople nektaru. Ofiara po znalezieniu się na liściu jest unieruchamiana przez lepką substancję wydzielaną z gruczołów. Próbując się uwolnić, dotyka kolejnych gruczołów i coraz bardziej jest oblepiana. Z rośliny wydzielany jest kwas mrówkowy, który rozpuszczają owada, zamieniając go w pożywny płyn, który następnie jest wchłaniany przez gruczoły rośliny. Cały proces trwa około 3 godzin, później liść otwiera się, a jej pozostałości zwykle są zdmuchiwane przez wiatr.

Rosiczka długolistna jest w Polsce znacznie rzadsza od rosiczki okrągłolistnej. Rośnie na torfowiskach wysokich i przejściowych, gdzie zajmuje najbardziej zagłębione, uwodnione miejsca. Przystosowana jest do życia w siedliskach o bardzo kwaśnym odczynie pH. Możemy ją podziwiać jedynie podczas wycieczki na torfowisko. Jednak pamiętajmy, aby ich nie zrywać, gdyż są objęte ścisłą ochroną gatunkową. Pozwólmy im nadal podstępnie łowić małe muszki, aby kolejne przyrodnicze pokolenia mogły podziwiać ich niezwykłą urodę.