Sejneńszczyzna » Sarna europejska (Capreolus capreolus) to zwierzę, które z biegiem czasu uczy się żyć blisko człowieka, do tego stopnia, że łatwiej o spotkanie z nią w pobliżu zagród, niż w leśnych ostępach.

Sarna jest zwierzęciem kopytnym, ale za to najliczniejszym przedstawicielem zwierzyny płowej w Polsce. Każdy, kto od czasu do czasu, idąc na spacer do lasu, czy w teren na pewno spotkał taką sarnę. Sarna to zwierzę o średniej wielkości , posiada zgrabne oraz wysmukłe ciało o długości od 95 do 140 cm. Jej wysokość w kłębie wynosi od 60 do 90 cm, natomiast waga samca od 15 do 35 kg (kozy – samice posiadają około 10% wagi mniej). Sarny są naturalnymi sportowcami ponieważ: potrafią biec z szybkością 40km/h. Długość jej pojedynczych skoków w terenie polnym dochodzi do 6 metrów. Przeskoczy przeszkodę nawet o wysokości 1,5 m.

Sarna również jest dobrym i wytrwałym pływakiem. Jej sierść w okresie zimowym posiada barwę ciemniejszą lub szarobrunatną. Na tyle posiada tzw. "lustro", jest to okrągława biało- żółtawa plama o średnicy ok. 15 cm. Sarny mają zdolność do dobrego dostosowywania się do warunków panujących na danym terenie. Preferują otwarte przestrzenie, takie jak pola, łąki i tereny trawiaste, często w bliskim sąsiedztwie siedzib ludzkich. Często można je spotkać na obrzeżach lasów, gdzie mają dostęp do pożywienia, ale nie są zbyt zależne od gęstego drzewostanu.

Sarny są bardziej przystosowane do życia w terenach rolniczych i otwartych przestrzeniach. Skład pokarmu sarny zależny jest m. in. od pory roku i zamieszkiwanego terenu. Wybierając pokarm kierują się smakiem i zapachem. Jedzą zazwyczaj na polach, łąkach i przy brzegach lasu, żywiąc się głównie zielonymi częściami zbóż, traw i ziół. Sarna zjada dziennie 4 - 5 kg. soczystej karmy. Tworząc rozległe pola uprawne, przypadkiem zapewniliśmy sarnom idealne miejsce do życia i bytowania, a mimo ich powszechności obdarzmy je szacunkiem tą niedużą sympatyczną sarnę.