Sejneńszczyzna » Skalnica torfowiskowa (Saxifraga hirculus) ten niepozorny bagienny rarytas jest ujęty w Konwencji berneńskiej i Europejskiej czerwonej liście roślin naczyniowych jest zagrożony wyginięciem (EN), natomiast według Polskiej czerwonej księgi roślin to gatunek ściśle chroniony prawnie i powoli wymierający na terenie całego kraju z uwagi na utratę siedlisk.

Skalnica torfowiskowa ta niepozorna bagienna roślinka o prosto wzniesionej łodyżce jest reliktem glacjalnym (polodowcowym) to organizm (takson) będący pozostałością z okresu lodowcowego. Historycznie znany był z około 240 stanowisk w kraju, a obecnie potwierdzony lub odnaleziony na około 30 stanowiskach skupiających się głównie w Polsce północo-wschodniej (Suwalszczyzna, górny basen doliny Biebrzy).

Skalnica torfowiskowa należy do gatunków bardzo wrażliwych na zmiany w obrębie siedlisk, na których występuje. Dorasta od 10cm do 40 cm wysokości i znajduje się na liście gatunków zagrożonych wymarciem w Polsce. Liczne odziomkowe liście mają kształt lancetowaty do jajowato-lancetowatego. Kwiaty wykształcające się na szczycie pędu są pojedyncze lub skupione w kwiatostany, po 2 - 5 kwiatków.

Natomiast płatki korony są barwy żółtej z pomarańczowym nakrapianiem, mają kształt podługowaty. Owoc ma kształt jajowatej torebki. Skalnica torfowiskowa kwitnie od lipca do września. Jest gatunkiem owadopylnym. Rośnie na torfowiskach przejściowych, niskich, na mechowiskach często w miejscach zasilanych przez wody wysiękowe. Wymaga siedlisk nie tylko mokrych, ale i dobrze naświetlonych.

Czynna ochrona polega na wykaszaniu torfowisk pod koniec okresu wegetacji i usuwaniu biomasy. Ochrona skalnicy torfowiskowej polega głównie na zachowaniu stabilizacji dotychczasowych warunków hydrologicznych na torfowiskach oraz w ich bezpośrednim sąsiedztwie, wtedy długo będziemy podziwiać tą ściśle chronioną prawnie niepozorną bagienną roślinkę.