Spałowanie to zdzieranie kory z drzew leśnych przez zwierzynę płową głównie jelenie, co powoduje znaczne szkody w drzewostanach, a powodem spałowania jest zapotrzebowanie zwierząt na składniki pokarmowe zawarte w korze drzew.

   Nastało przedwiośnie w puszczańskiej kniei, jest to czas kiedy przyroda leśna w niemal wszystkich swoich aspektach budzi się do życia. Tym samym rozpoczyna się nowy rok wegetacyjny. Na początku przedwiośnia występuje brak roślin zielnych czy owoców i utrudniony dostęp do świeżych, soczystych gałązek sprawia, że jelenie muszą poszukiwać jedzenia gdzie indziej.  Zwierzęta jeleniowate muszą coś jeść i mają zapotrzebowanie na składniki pokarmowe.

      Musimy pamiętać, iż kora sosnowa, fragmenty łyka to dość zasobne źródło pokarmowe bogate przede wszystkim w takie składniki jak białko i tłuszcze oraz elementy włókniste niezbędne do trawienia. To też czas kiedy łatwiej dostrzec lub zaobserwować dość powszechne zjawisko obserwowane na terenach leśnych a mianowicie – spałowanie.

    Spałowanie to zdzieranie przez zwierzynę płową głównie jelenie kory z młodych drzew leśnych najczęściej sosen, świerków, co powoduje znaczne szkody w drzewostanach. Takie szkody polegają na kaleczeniu drzew i osłabianiu ich odporności na infekcje np. grzybowe. To zjawisko obniża odporność drzew, może też być bezpośrednią przyczyną ich zamierania.

   Aby zapobiec spałowaniu w uprawach leśnych, należy dostarczyć jeleniowatym dostęp do pokarmu, czyli wycięte o tej porze roku sosny pozostawia się jakiś czas w lesie, bez ich układania w stosy. Bywa też, że leśników wyręczy natura i przygotuję takie sosny w postaci wiatrowałów. Zachęcając do spaceru po lasach, gdzie poświęcony czas na pewno zaprocentuje konkretnymi spostrzeżeniami, na które dotąd mało kto na przedwiośniu zwracał uwagę.   

 Sejneńszczyzna 

poznaj malowniczą krainę