Tajęża jednostronna (Goodyera repens) łatwo ją ominąć, bo jest niewielkim storczykiem z małą łodyżką i drobnymi listkami, a jej maleńkie kwiaty delikatnie bielą się na tle borowego podłoża Puszczy Augustowskiej.

28 lipca 2024

       W mrokach leśnych Puszczy Augustowskiej zakwita niepozorny storczyk jakim jest  wysmukła, mała roślina tajęża jednostronna. Jest to gatunek leśny, preferujący stanowiska jasne i pół cieniste w miejscach suchych lub umiarkowanie suchych, na glebach świeżych, kwaśnych, ubogich lub umiarkowanie żyznych w składniki pokarmowe. Ta bylina osiągająca od 8 do 25 cm wysokości, o gałęzistym, czołgającym się, podziemnym kłączu. Jej łodyga jest zielona, w górnej części gęsto, gruczołowato owłosiona, dołem ulistniona. Liście tajęża posiada zimozielone, jajowate, ciemnozielone, unerwione siatkowato, z oskrzydlonym ogonkiem.

 

     Tajęża jednostronna posiada kwiaty białe, drobne, owłosione, pachnące, na krótkich, skręconych szypułkach, wyrastających w kątach przysadek, zebrane w wydłużony, jednostronny, liczny kwiatowy kwiatostan. Potrzeba aż 8 lat, by pojawiły się kwiaty, z których kształtują się jedne z najmniejszych nasion na świecie. Nasiona tajęży są tak lekkie, że bez przeszkód unosi je wiatr. Owocem brązowa, rozdęta torebka. W Polsce tajęża występuje na rozproszonych stanowiskach najczęściej w północnej i północno-wschodniej części w pasie Pomorza, Mazur, Suwalszczyzny, Podlasia.

 

        Roślina umieszczona na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski (2006) w grupie gatunków wymierających na izolowanych stanowiskach, poza głównym obszarem występowania (kategoria zagrożenia E). W najnowszym wydaniu pochodzącym z 2016 roku tajęża otrzymała kategorię NT (bliski zagrożenia). Choć wydawać by się mogło, że wymogi siedliskowe dla tajęży jednostronnej są spełnione na ogromnych połaciach lasów, to jednak jest to rzadki gatunek w leśnych ostępach Puszczy Augustowskiej.

      

 Sejneńszczyzna 

poznaj malowniczą krainę