Sejneńszczyzna » Wełnianka wąskolistna (Eriophorium angustifolium) to roślina zupełnie niepozorna, wyglądająca niemalże ja najzwyklejsza trawa dopóki nie zakwitnie.

Każdy z nas idący na wycieczkę do lasu czy na łąki leśne zobaczył białe kobierce pokrywające w czerwcu podmokłe miejsca. Mówi się o nich tzw. „białe błota”, a to nic innego jak łany owocujących wełnianek wąskolistnych. Wełnianki to rośliny zupełnie niepozorne, wyglądające niemalże jak najzwyklejsza trawa dopóki nie zakwitną. A gdy już masowo kwitną białą bawełną bagno wygląda jakby ktoś poprzyczepiał do źdźbeł trawy małe kłębuszki waty.

To, co w czerwcu przyciąga nasz wzrok, to owocostany. Nasionka zaopatrzone są w długie włoski, które wyglądem przypominają owczą wełnę. Stąd zresztą wywodzi się nazwa rodzajowa rośliny. Wełnianka dorasta do 60 cm wysokości, rośnie szybko, jednak na zimę cała nadziemna część zamiera. Podczas kwitnienia kwiatostany stopniowo się wydłużają i początkowo wzniesione, po przekwitnięciu zaczynają obwisać.

Wełnianki należą do roślin raczej pospolitych i jedynie wełnianka delikatna objęta jest ochroną prawną. Miejsca, które rosną na torfowiskach i podmokłych łąkach, to na ogół środowiska mało zmienione przez człowieka i z całą pewnością w sąsiedztwie wełnianki są też inne interesujące gatunki roślin, których nie uda się już odnaleźć w miejscach bardziej przekształconych przez ludzką gospodarkę.